‘Danseressen op de dweilmachine’, kopte de Volkskrant afgelopen zaterdag (24-01-2015). Het was dat ik het sportkatern aan het lezen was, anders had ik gedacht dat we het over de nieuwste attractie van de Parade hadden gehad. Het artikel beschrijft in geuren en kleuren de te zetten sfeer bij het EK Shorttrack in Dordrecht. De sportmarketeers hebben uitgepakt vanuit de gedachte dat het oog ook wat wil. Er is daardoor meer dan voldoende te zien in het stadion maar de vraag is of de ogen nog wel op de sport(ers) gericht blijven. Of willen we die niet meer puur?
In haar algemeenheid heeft in 2014 de obsessie van onze maatschappij met het begrip puur een verdere vlucht genomen. De voorbeelden zijn sprekend, en commercieel. Het boek ‘Powerfood’ van Rens Kroes beheerst al maanden het leven van velen en de eenvoud van het leven in het dierenrijk zoals getoond tijdens ‘Planet Earth in Concert’ bleek een regelrechte hit. En dat terwijl de sportwereld juist op zoek lijkt naar de combinatie met entertainment. Van dansen op de dweilmachine tot speerwerpen op het Museumplein en beachvolleybal omgeven door grote kantoorpanden.
De documentaire Hemelbestormers over een Himalaya-expeditie toont beelden van het dak van de wereld. Een groep Nederlandse klimmers met een ultiem doel geeft zichzelf een aantal weken over aan de natuur. Afstervende handen en tenen, onbeperkte baardgroei en pannetjes met ijsblokken zijn puurheid ten top, daar kunnen we niet omheen. In lijn hiermee is natuurlijk de tocht der tochten: de Elfstedentocht. Bar en boos maar tegelijk vol charme. De tocht brengt helden voort. De natuur is een grote afhankelijkheid maar als deze het eenmaal toelaat dan zijn de ervaringen uniek. De Elfstedentocht lijkt symbool te staan voor ons verlangen naar natuurijs en de toertochten door pittoreske dorpjes, langs idyllische molens en dijken. De digitalisering van stempelkaarten of het ontbreken van de PTT telefooncel langs het parcours zullen geen afbreuk doen aan het aantal selfies dat we zullen schieten. Eenvoud kent geen tijd.
Lees ook: van sportmerk naar lifestyle: adidas en Fila uitgelicht
(klik op de afbeelding om naar de aflevering te gaan)
Waar ligt de grens tussen gemaakt en puur? In hoeverre kunnen sportmarketeers de beweegredenen van de toeschouwer in het stadion beïnvloeden? Moeten we die danseres op die ijsmachine in Dordrecht straks ook naar Thialf halen? Moet het passen bij de sport of bij de tijdsgeest of bij misschien wel iets heel anders? Zolang de NOS het nog niet uitzendt, blijft mijn focus op de sport. Maar de game is on.
Lees ook: hoe cultuur een sport kan worden en sport fashionable
Patrick Wouters van den Oudenweijer gelooft in de combinatie sport & entertainment maar vindt dat de prestatie voorop moet blijven staan. (08.30)
Afbeelding: Mark Versteegen
