De Nieuwe Kuip wordt het eerste en beste “connected stadium” van Nederland: elke stoel, elke kassa, elke fanshop en elke horeca stand is direct verbonden aan het internet en aan De Nieuwe Kuip-app. Overal hangen schermen en camera’s en natuurlijk hebben we nog de 60.000 bezoekers die in feite ook 120.000 camera’s en 60.000 schermen zijn.

Er zit een complete redactie die samen met de voetballers, de bezoekers, de zakenlui en de omliggende gemeenschap 24/7 bezig is met het maken van Kuip-content. Dat zijn niet alleen foto’s en video’s van scorende voetballers (u merkt het: ik ben echt een optimist), maar ook verhalen over de rijke geschiedenis, over Rotterdam, over de buurt en over alles wat er in De Kuip te beleven is. Het belangrijkste is: het zijn verhalen van en door mensen die betrokken zijn bij Feyenoord, De Kuip en Rotterdam. Die 'content creators' hebben geen last van muurtjes, politiek gekonkel, verschillende organisaties, potjes met subsidies en haantjesgedrag, maar kunnen gewoon vrij werken en de mooiste avonturen delen over de leukste mensen. U hoort het al ik ben een echte optimist...

Van De Nieuwe Kuip kom ik van zelf bij de Oude Kuip. Die is er ook nog steeds in 2030. En ondanks de wilde speculatie in 2016 is er niet alleen maar een brouwerij in gekomen of is het alleen maar een opleidingsinstituut geworden. De Oude Kuip is voor de sport behouden gebleven. Maar waar iedereen aan voetbal dacht, trekt vooral drone racing de aandacht. De Oude Kuip is het bekendste drone racing stadion van Europa geworden. Meerdere keren per week scheuren er elektrische mini-vliegtuigen door De Oude Kuip, geheel voorzien van camera’s levert dit een continue stroom aan content voor de drone-honger van de fans. De content die historie en toekomst verbindt. Daarnaast wordt er ook nog gevoetbald op het heilige gras. Alleen zijn het wel robot voetbalwedstrijden.

Maar sport in 2030 is zo veel meer dan de kijksport voetbal of de kijksport drone racing. Sport gaat in 2030 vooral om zelf sporten (ja ook zelf drone racen), maar vooral over zelf fysiek actief zijn in de stad. Dat kan in en om De Nieuwe Kuip en zelfs in De Oude Kuip, maar het kan eigenlijk overal in de stad. In 2030 is sport van de stad, vooral van de stad die niet per se bedoeld is voor sport.

Dat klinkt misschien gek, zeker in een zaal vol beleidsmakers, sportbobo’s en evenementen organisatoren: maar sport houdt zich niet altijd aan jullie plannen, aan jullie bestemmingen en aan jullie begrotingen en subsidies. Tenminste in 2030 is dat (nog) minder dan nu. Sport in de stad verandert van plekken en evenementen die stad moeten maken naar plekken en evenementen die de stad al zijn. Dus niet alleen een Nieuwe Kuip of het officiële marathon parcours, maar ook gewoon een bestaande parkeergarage of een bestaande trap.

“De content die ontstaat en die we massaal creëren zorgt voor de marketing van de stad zowel naar de stad zelf als ver daarbuiten”

Evenementen, grote en vooral ontelbaar veel kleine verbinden ons. Van de marathon met meer dan 100.000 deelnemers en miljoenen bezoekers tot al die kleine Facebook-runs, de stad is actief in evenementen. De content die ontstaat en die we massaal creëren zorgt voor de marketing van de stad zowel naar de stad zelf als ver daarbuiten.

De stad is van iedereen en sport is van iedereen en sport is overal in de stad. Dat zien we nu al met sporten als skateboarden en hardlopen. Die vinden plaats waar men wil sporten en door mensen die lastig in beleid te vangen zijn.

“Het gaat om mensen, om ontmoeten, om kunst, om vrijheid, om eten en drinken en om het tijdelijk een zijn met de stad”

Vaak spreekt men in 2016 dan over ongeorganiseerde sport, maar dat is niet meer zo in 2030. De sport in de stad is heel goed georganiseerd. Soms door clubs, vaak tijdens evenementen, vaak commercieel, soms vanuit de overheid, maar altijd vanuit mensen. En veel van die mensen vallen niet onder bovenstaande noemers. Het zijn gewoon mensen die iets tof vinden: een acteur die elke zondag loopt met een aantal Rotterdammers, een blogster die juices maakt en deze met haar bootcampers deelt na de workout, skateboarders die elkaar vinden bij oude gebouwen of parkeergarages, parkour lopers die klimmen op nieuwe hoogbouw, street b-ballers die pleintjes inpikken, voetbalteams die voor Rotterdam Centraal ballen. Altijd is er iemand die initieert, altijd zijn er deelnemers, altijd ligt het via de vele social media en websites vast realtime en voor de eeuwigheid.

Bijna altijd gaat het verder dan alleen sport. Het gaat om mensen, om ontmoeten, om kunst, om vrijheid, om eten en drinken en om het tijdelijk een zijn met de stad. In 2030 maakt sport integraal onderdeel uit van de stad als urban culture. Die cultuur is niet te vangen in hokjes en maar lastig te managen. De manier om hier bij betrokken te zijn is om mee te doen, om te faciliteren en uit te vergroten wat goed gaat. En probeer vooral niet te veel te bemoeien.

“In 2030 is sport van de hele stad en de hele stad van sport”

Dat betekent dat de wethouder sport en Hans den Oudendammer (ja die zit er ook nog in 2030, u hoort het ik ben een optimist) in 2030 vooral zelf aan het sporten zijn. Dat ze onderdeel zijn van die brede urban culture waar sport zo bepalend is. Dat de mensen die met hen werken op het stadhuis en bij semi-overheden vooral in de stad zijn en kijken waar hulp nodig is. Een duw de goede richting uit, extra aandacht om een verhaal beter te vertellen, een vrijstelling of juist een vergunning om wat mogelijk te maken, kennis uit de periode van 2016 tot 2030 om van te leren.

In 2030 sport de hele stad. In 2030 is sport van de hele stad en de hele stad van sport. In 2030 zijn er altijd en overal evenementen en vooral evenementjes. In 2030 is sport integraal van de Rotterdamse urban culture. In 2030 zien we daarom sport overal om ons heen. Niet alleen op social walls via onze smartphones of geprojecteerd op onze google lenses, maar ook gewoon om ons heen in de stad.

De verhalen die daarbij horen help ik graag maken en delen.

Foto's: BAM, NAI - Link Týrsday