Oortjes

De Tour de France wordt in bed gewonnen, het is zonder meer een van de meest belegen wielerclichés. Maar ook een waarheid als een koe. Wie tot Parijs gezond wil blijven, moet slapen tot hij erbij neervalt. Joop kon aan de départ - wachtend op het startsein - al staand nog een uiltje knappen. Volgens bepaalde (vooral Belgische) kwatongen kon hij zelfs slapen in het wiel van Merckx. Wat er ook van zijn mag, Joop heeft nog steeds de meeste Tours uitgereden van allemaal. Gezonder kan een mens niet zijn.

Maar wat als je Tour-slapie snurkt? Drie weken lang een lawaaierige kamergenoot is een extra ‘souffrance du cyclisme’, eentje die een op nachtrust beluste renner kan missen als kiespijn.

Op dit platform wordt doorgaans veel aandacht geschonken aan innovatie in de sport en aan innovatie in de communicatie rond de sport. Zoals de veelbesproken en vooral bediscussieerde oortjes. Bij Lotto Belisol zijn de oortjes tegenwoordig tailormade gemaakt naar de vorm van de binnenkant van het oor. Niks geen gehannes met plakband om het allemaal op de juiste plaats te houden, maar erin schuiven en ‘en route’ met de geit. Perfecte geluidskwaliteit en geen risico ze kwijt te raken. Opnieuw een mooie sportinnovatie geïntroduceerd door het wielrennen en binnenkort ongetwijfeld ook in andere sporten te bewonderen.

Diezelfde persoonlijke oorvorm (mijn automatische tekstcorrector suggereert hier overigens het woord ‘oorworm’) kan voortaan ook worden gebruikt om siliconen oordopjes te maken. Oordopjes die zo nauw aansluiten dat er geen geluid meer voorbij komt. Ook geen gesnurk.

Om nu te concluderen dat Lotto Belisol het cliché getrouw de Tour in bed zal winnen, is misschien net wat te kort door de haarspeldbocht. Maar onze inmiddels beruchte trein komt uitgeslapen aan de start én aan de finish, dat is al vier keer gebleken deze Tour. Met twee eerste en twee tweede plaatsen voor Greipel als gevolg. Over onze siliconen oortjes kan er dus geen discussie bestaan.

Ps Het zou wel fijn zijn als de ploeg ook voorzag in siliconen oordopjes voor de niet-renners. Afgelopen nacht heb ik de kamer gedeeld met een oude wielervedette, die – ongetwijfeld geholpen door wat extra kilo’s sinds zijn wielerpensioen – het hele hok bij elkaar snurkte. De nu volgende dt- fout wijdt ik dus aan een compleet gebrek aan nachtrust. En draag ik bovendien meteen op aan de vele eindwerkstudenten die ik de laatste jaren als jurylid mocht pesten met hun grammatica en al jarenlang massaal hopen dat ik er ook eens een maak. Bij deze.