Laddercompetitie 2.0

Dat nieuwe media mooie kansen biedt voor sport staat buiten kijf. Mobiele applicaties om je loopstats te delen worden gretig gedownload en hier en daar verschijnen sociale netwerken rond sport (de ene al wat succesvoller dan de andere). Nieuwe media heeft dus alvast een heel sterke ondersteunende rol van de huidige sportbeleving, maar in hoeverre zorgt nieuwe media dat er effectief meer wordt gesport? Geïnspireerd door deze post over paaltjesvoetbal dacht ik aan een ander concept uit mijn jeugd, namelijk een eenvoudige maar aantrekkelijke vorm van competitie: een laddercompetitie. 

Het concept van een laddercompetitie is heel simpel: je gooit wat mensen bij mekaar, die kunnen mekaar uitdagen, afhankelijk van de uitslag wisselen ze van plaats en zo proberen ze op het einde van de competitie zo hoog mogelijk te eindigen. In eerste instantie lijkt een concept als dit tegenwoordig wat overbodig, maar verweven met een online platform kan een laddercompetitie 2.0 een extra impuls geven aan sport én sociale interactie.

Competitie voor de recreatieve sporter

Fitness- en sportcentra spelen ondertussen al jaren in op de individualisering in de sport. Tegelijkertijd vechten ze tegen het sterke verloop dat die centra karakteriseert. Naar mijn mening speelt vooral (het gebrek aan) sociale interactie daar een belangrijke rol in. Dit terwijl er één groep is waar je heel wat mee kan doen: de grote groep recreatieve sporters die niet gebonden zijn aan officiële competities of clubs en die een tegenstander vereisen. Personen die wekelijks (of meer) een uurtje willen sporten en dan bijvoorbeeld kiezen voor badminton, squash of tennis. Je ziet het regelmatig: ze starten met veel moed en doen het graag, maar haken uiteindelijk af doordat de vriend(in) of collega zelf even niet kan. Als sportcentrum kan je daarop inspelen door een online georganiseerde laddercompetitie aan te bieden: je klanten worden minder afhankelijk van hun vaste sportpartner, ze kunnen deelnemen aan een competitie met een minieme vorm van verplichting, kunnen het gemakkelijk inplannen én leren tegelijkertijd andere leden van het sportcentrum kennen. Voeg hierbij wat sociale elementen aan het ondersteunende online platform en je creëert zo extra betrokkenheid. 

Op grote schaal

Is dit enkel mogelijk op clubniveau? Nee, eigenlijk is the sky the limit. Tennisladder.eu bijvoorbeeld heeft een online tool ontwikkeld die tennisclubs kunnen integreren in hun website. Maar wat houdt een groep sportcentra tegen om samen een stedelijke online laddercompetitie te organiseren? Ook gemeentes en steden, die zelf constant verschillende inspanningen doen om de sportparticipatie te verhogen, kunnen dit s

impele concept aanwenden om hun sportende inwoners te ondersteunen. Zelfs sportmerken kunnen er lokaal mee aan de slag én het hoeft zich zelfs niet te beperken tot racketsporten.

Wie het organiseert in welke sport maakt uiteindelijk niet uit.  Zolang het maar voldoet aan de noden van een groter wordende groep recreatieve sporters: kunnen sporten wanneer je kan/wil met gelijkgestemden, een minimum aan organisatie, met zo weinig mogelijk verplichtingen aan club of vereniging en inclusief een competitief aspect.