Cultuur en gewoontes
Atleten en fans vinden zichzelf in 2018 in een conservatief land. Bijvoorbeeld het tonen van affectie in het openbaar is not done. Hand in hand lopen doe je pas als je getrouwd bent en meiden gaan per voorkeur (van hun ouders) naar een universiteit voor vrouwen. Tegelijkertijd groeit er een generatie op die technologie razendsnel omarmt. Zuid-Korea (of gewoon Korea, zoals ze zelf zeggen) heeft de beste breedbandinternetdekking ter wereld. En meer nog dan in westerse landen zijn de iPhones, Samsungs en LG’s niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Je membership card van het lokale koffiehuis is digitaal op je smartphone, je reserveert je bioscoopticket via je een 4G-verbinding én– nu wordt het echt interessant – je betaalt je sandwich door je telefoon langs een apparaatje op de balie te swipen. Terwijl we in Nederland al jarenlang steggelen over een OV-chipkaart, is NFC (Near Field Communication) hier al ingeburgerd. Wie weet welke van deze en nog nieuwere technologieen we straks in de stadions zien.

Pyeong Chang wordt wakker
Ondertussen is Pyeong Chang nog een slapend skioord. Niet zo gek, als je bedenkt dat het nog ruim zes jaar duurt voordat de Spelen komen. De aanhoudende regen en herfstperiode helpen daar natuurlijk niet bij. Desondanks en tot mijn verbazing zijn de Spelen van 2018 nu al duidelijk zichtbaar in het Pyeong Changse straatbeeld: billboards heten je in grote Koreaanse letters welkom in 'de stad van de Spelen van 2018', kaarten van de omgeving laten zien hoe het er straks uit komt te zien en tientallen (!) banieren langs de wegen maken de mensen nu al enthousiast.

Morgenochtend op Sport28 deel 2: Liever Hiddinku dan Obama