Hoe een sportevenement mensen inspireert en bindt.
Hoe honderden vrijwilligers zich uit de naad werkten om het ijs sneeuwvrij te maken
Hoe het leger zich eveneens inzette om de tocht der tochten wellicht mogelijk te maken.
Hoe de samenleving even werd verlost van financiële crisis en ander wereldleed.
Hoe Nederland massaal op het ijs ging sporten en de komende dagen nog even blijft sporten.

Bevroren water in Nederland maakt ongekende krachten los. Prachtige verhalen ook. Eentje dan.. Ik denk aan 1985. Nadat de toenmalige legendarische voorzitter Jan Sipkema de dertiende Elfstedentocht had aangekondigd, ging een NOS-equipe onder leiding van topregisseur Martijn Lindenberg naar Leeuwarden om de urenlange live-televisieregistratie voor te bereiden. Voor het eerst motoren op het ijs. Helikopters in de lucht, kleurentelevisie. Tientallen camera’s. Verslaggevers op de meest cruciale plekken en net als bij de Tour de France op de motor voor de live-verslaggeving. Grensverleggende televisie destijds door de NOS.

De techniek was in 1963 nog lang niet zover. Op schimmige beelden zagen we hoe Reinier Paping deze ‘ijskoude’ Elfstedeneditie op heroïsche wijze won. In 1985 ging dat even anders. Zo stond NOS-regisseur Lindenberg twee dagen voor de tocht met de burgemeester van Leeuwarden bij de finish op de Bonkevaart. Aan de wal. Een lange rij bomen belemmerde het zicht van de finishcamera’s. "Al die bomen moeten weg", zei Lindenberg tegen de burgervader. De volgende dag waren alle bomen weg. En twee dagen later kon Lindenberg het Nederlandse televisiepubliek (7 tot 8 miljoen kijkers) mooie spectaculaire ‘getrokken’ shots voorschotelen en zagen we met z’n allen hoe Evert van Benthem de sprint van zijn medevluchters won. Ik denk dat er weinig gemeentelijke commissies aan te pas zijn gekomen om een ‘zaagbesluit’ te nemen destijds.

Onvermoede krachten dus.

Bekijk hier beelden van de Elfstedentocht van 1985:

Dat er de afgelopen dagen in Nederland niets anders lijkt te gebeuren dan de voorbereiding op de Elfstedentocht, is een fascinerend fenomeen waar heel wat sociologen hun tanden op stuk kunnen bijten.

Media hypen op ongekende wijze dit zo authentieke Friese evenement, waar in het buitenland maar weinig van wordt begrepen. Misschien een beetje over de top zelfs?

Waarom? Moeilijk om een eenduidig antwoord op te geven. Voelen de Nederlanders zich weer even onder elkaar? Wie zal het zeggen. De tocht is pure heroïek natuurlijk. Schaatshelden manifesteren zich nadrukkelijk. Geen commercie.

Geen geld.
Allemaal vrijwilligerswerk.
Puur.
Onschuldig.

Indrukwekkend hoe de kracht van (deze) sport op een heel natuurlijke manier maximaal wordt ingezet om de samenleving te inspireren, te binden en te enthousiasmeren.

Ik heb respect voor Wiebe Wiebeling, zijn mensen en alle Friezen die de afgelopen hun stinkende best hebben gedaan om het onmogelijke mogelijk te maken.

Elfstedentocht inspireert en bindt is ook op website van NOC*NSF verschenen.
Alle blogs van Gerard Dielessen op de website van NOC*NSF zijn hier te vinden