Herbert schreef het al in zijn laatste weblog, het is de tijd van de test events in London. Deze week is de beurt aan het schoonspringen en dus aan het Aquatic Centre op het Olympic Park. En Herbert was er!
Architectnonische hoogstandjes
Een reden waarom de Olympische en Paralympische Spelen voor mij zo bijzonder zijn, is omdat de nieuw gebouwde wedstrijdaccommodaties vaak technische en architectonische hoogstandjes zijn. Denk maar aan het Vogelnest in Beijing, het Olympisch Stadion in Amsterdam of de schaatshal in Vancouver. Het Aquatic Centre van architecte Zaha Hadid hoort absoluut thuis in dit rijtje.
Groot en toch klein
Het meest opvallende aan het Aquatic Centre is het dak. Van buiten lijkt het alsof een zachte golf van water zich over de accommodatie heeft uitgebreid en vervolgens in seconden is bevroren. De ronde vormen van het 160 meter lange en 80 meter brede dak maken het moeilijk de grootte van het Aquatic Centre in te schatten. Op de ene plek lijkt het gebouw klein en ingetogen. Terwijl een paar meter verder, op een andere plek, het juist groots en overweldigend oogt.
Buik van een walvis
Als ik naar binnen loop, blijft mijn blik gefocust op het dak. In plaats van een recht plafond, raakt het dak (gemaakt van staal en hout) diep naar beneden de ruimte in. Het lijkt alsof ik van onderen tegen de buik van een walvis aankijk die ligt te rusten op de vier hoeken van de hal.
Tijdelijke oplossing
De volledige schoonheid van het Aquatic Centre zal zich pas na de Spelen echt openbaren. Op dit moment zijn aan de twee weerszijden van de hal tijdelijke tribunes geplaatst. Hierdoor lijkt het alsof de walvis vleugels heeft gekregen. Door deze uitbouw wordt de capaciteit tijdelijk verhoogd tot 17.500 toeschouwers. Na de Spelen wordt het geheel teruggebracht naar 2.500 stoelen.
Olympisch Gevoel
Mijn avond in het Aquatic Centre wordt helemaal perfect op het moment dat ik weer naar buiten kom. Voor mij ligt namelijk het deels verlichte Olympisch Stadion, met daarnaast de Orbit met zijn neonwitte wenteltrap. En weer een paar meter verder de Water Polo Arena die voortdurend van kleur verandert. Ja hoor, het is weer zover, ik krijg het gevoel dat ik reeds ken van de Olympic Parks in Athene, Montreal en München. Dit is de plek waar letterlijk en figuurlijk alles bij elkaar komt en waar Olympische geschiedenis wordt geschreven. Ik kan niet wachten tot de zomer!
Herbert loopt momenteel stage bij het LOCOG in London, elke week schrijft hij een blog om je op de hoogte te houden van alle ontwikkelingen, die als voorbeeld of inspiratie kunnen dienen voor het Olympisch Plan 2028.
Volg Herbert Wolff via Twitter (@HerbertWolff)
Lees de eerdere blogs van Herbert Wolff op de website van Olympisch Vuur.
