U weet het misschien nog wel; vorig jaar oktober sprak het Europese Hof zich uit over de zaak van Caféhoudster Karin Murphy tegen de Football Association Premier League (FAPL). Murphy toonde in haar café via een Griekse decoder de voetbalwedstrijden van de Britse Premier League. Die Griekse decoder was vele malen goedkoper dan de Britse variant waarmee de FAPL een exclusief contract heeft. FAPL protesteerde daar op diverse gronden tegen. Zo vond de FAPL dat er afbreuk wordt gedaan aan de exclusiviteit van de televisie-uitzendrechten en de waarde van die rechten. Ook stelt FAPL auteursrechtelijk gezien eigenaar zijn van de wedstrijden en een belang te hebben bij een verbod op buitenlandse decoders, omdat op die manier geregeld blijft dat wedstrijden slechts op een bepaalde tijd worden uitgezonden zodat bezoekers naar het stadion blijven komen. De Europese rechter achtte de vrijheid van diensten echter belangrijker dan de eventuele bescherming van intellectuele eigendomsrechten of de bevordering van toeschouwersaantallen in stadions. Bovendien is een dergelijk exclusief contract in strijd met het mededingingsrecht van de Europese Unie, aldus het Europese Hof. Murphy mocht haar Griekse decoder dus -kort gezegd- blijven gebruiken.
In vervolg daarop heeft de High Court in Engeland onlangs in de eerste van een tweetal uitspraken bepaald dat de wedstrijden volgens de Britse Auteurswet niet auteursrechtelijk beschermd zijn, maar andere elementen, zoals de ‘tune’ van de Premier League, wel. In de tweede uitspraak in februari van dit jaar heeft de High Court -zoals verwacht- bevestigd dat Murphy een buitenlandse decoder mag gebruiken en dat zij -met inachtneming van de auteursrechten van FAPL- de Premier League wedstrijden via die decoder mag blijven uitzenden. Ten slotte oordeelde de High Court dat ook de strafrechtelijke vervolging tegen Murphy, moet worden stopgezet.
Een klinkende overwinning voor Murphy dus, althans zo lijkt het. Want ook de FAPL claimt een gewonnen zaak. Tegenstrijdig? Nee, want de FAPL grijpt terug naar die eerste uitspraak van de High Court van dit jaar en waarschuwt dat daarin is bepaald dat er wel degelijk nog steeds rekening gehouden moet worden met de intellectuele eigendomsrechten van de FAPL, zoals het auteursrecht op de tune. Concreet betekent dat de -aan de wedstrijd voorafgaande- tune dus niet zonder toestemming van de Premier League aan het publiek ten gehore gebracht mag worden door de caféhouder die via een buitenlandse decoder de wedstrijden toont aan zijn klanten. De FAPL heeft dan ook direct na voormelde uitspraak een persbericht uitgevaardigd waarin is aangekondigd dat de FAPL hard blijft optreden (ook strafrechtelijk) tegen diegenen die -weliswaar via een decoder de wedstrijden mogen tonen, maar daarbij- inbreuk maken op de intellectuele eigendomrechten van de FAPL.
In de praktijk willen de Britse caféhouders dit “oplossen” door het geluid uit te schakelen als de hymne van de Premier League wordt ingezet. Op die manier wordt het auteursrechtelijk beschermde werk immers niet aan het publiek kenbaar gemaakt door de caféhouder. Of dit daadwerkelijk DE oplossing is, is nog maar de vraag. Want wat te doen met bijvoorbeeld het eveneens beschermde logo indien dat in beeld verschijnt? Dat logo mag namelijk ook niet zonder toestemming van de FAPL worden getoond. Gezien deze bizarre situatie én het feit dat men ook in andere Europese landen willen weten waar de grens ligt, heeft de Europese Commissie onlangs besloten zich eveneens over deze kwestie te gaan buigen. Wordt vervolgd dus. Of, zoals in commentaren op de Britse uitspraken ook wel wordt gezegd:
“If this case proves anything, it proves that it is never over until it is over”.
