Zaterdag was het eindelijk zo ver. Sebastian Coe en een jong meisje staan samen op de middenstip van het Olympisch Stadion. Door één druk op een grote knop laten zij honderden witte ballonnen in de nachtelijke Londense hemel ontsnappen. Het Olympisch Stadion, waaraan een aantal Nederlandse bedrijven hebben meegewerkt, is officieel geopend! En ik ben er natuurlijk bij.
No white elephant
Het Olympisch Stadion van London is absoluut een bijzonder gebouw. Voor de ontwikkeling van het stadion was immers niet alleen mooi design bepalend, even belangrijk waren duurzaamheid, kostenefficiëntie en hergebruik van deze Olympische arena. Van begin af aan was duidelijk: het stadion mag geen White Elephant worden. Tijdens de Spelen kunnen in het stadion 80.000 toeschouwers terecht. De accomodatie is echter zo geconstrueerd, dat na de Spelen het stadion verkleind kan worden naar slechts 25.000 zitplaatsen.
Groen stadion
Bijna al het gebruikte beton is recyceld; 90% van het beton bestaat uit vermalen resten van de gebouwen die vroeger op het terrein stonden. Een goed voorbeeld van het credo van het organisatiecomité: 'reduce, reuse, recycle'.
Less is more - efficiënt bouwen
10.000 tonnen staal zijn gebruikt in het stadion. Dat klinkt heel veel, maar het is 75% minder dan wat bij vergelijkbare stadions werd gebruikt en slechts 1/10 van de staal die in het Vogelnest in Beijing is gebruikt. Minder staal betekent direct minder kosten en dat maakt het stadion tot een van de goedkopere in zijn soort. Ook op andere wijze wordt creatief kosten bespaard. Zo ontbreken bijvoorbeeld de gebruikelijke businesslounges. Ook toiletten, catering en fanshops zijn niet in het stadion te vinden. Maar geen paniek, deze zijn tijdens de Spelen allemaal tijdelijk rondom het stadion te vinden.
Door de ogen van de toeschouwer
Maar wat heb je aan al deze gegevens als je je als toeschouwer niet op je gemak voelt in het stadion. Ik neem daarom de proef op de som. Ik loop even rond in het stadion en ga overal even zitten...
Het stadion voelt groots, maar tegelijkertijd intiem aan. Op iedere plek heb ik het idee dat ik er dicht op zit en niets mis. Op de eerste rij lijkt het alsof ik de sporters zelfs bijna kan aanraken. En op de laatste rij, hoog boven net onder het dak, herken ik nog steeds de gezichten van de lopers aan de start. Goed gedaan dus dit Olympisch Stadion.
Bijna
Het Olympisch Stadion is nu dan officieel geopend. Maar voor mij gaat het pas echt open als hier de openingsceremonie van de Olympische Spelen plaatsvindt. Ik kan niet wachten!
Herbert verblijft tijdelijk in London, elke week schrijft hij een blog om je op de hoogte te houden van alle ontwikkelingen, die als voorbeeld of inspiratie kunnen dienen voor het Olympisch Plan 2028. Je kunt Herbert ook op Twitter volgen.
