Recente ontwikkelingen omtrent de waarde van mediarechten hier in Australië deed me denken aan mijn studietijd. Een van (de vele) boekjes die ik heb gelezen, beschreef de ontwikkelingen van sportmedia rechten rondom het voetbal in Nederland. Het boekje was getiteld “We hoeven er niet aan te verdienen” en is geschreven door voormalig NOS directeur Ed van Westerloo. Het beschrijft een relatieve korte geschiedenis over de ontwikkeling en waarde van sportrechten en de titel refereert aan het idealistische gedachtengoed rondom de waarde van het voetbal vanuit een bestuurdersoogpunt.
Belang van sportcontent
We weten nu allemaal wel dat dit niet meer het geval is. Sportcontent vormt nu een zeer belangrijke driver voor televisiemaatschappijen om consumenten naar hun platformen te halen en te behouden. Er is veel veranderd en er wordt nu veel geld aan sportrechten verdiend. De wereldwijde waarde van sport televisierechten in 2010 is geschat op zo’n US $27 miljard. Dit is gegroeid met zo’n 70% tenopzichte van 2003. In Australië zijn de sporten, Australian Football League (AFL), Rugby (union en league), Voetbal, Tennis, Formule 1, en Cricket de sporten waar het er in televisieland om draait.
Vooral de AFL is erg populair en dat heeft zich vertaald in een baanbrekend recordbedrag voor hun televisierechten van AUS$1.25 miljard tussen 2012 – 2016.
Ok, dus sport content is belangrijk.
Maar waarom staan die rechten nu onderdruk? Het gaat om een combinatie van right holders, een interpretatie van copyright recht en een disruptive innovation genaamd het Internet.
Naast Telstra is Optus de op twee na grootste "telefoon"-maatschappij in Australië. Telstra bezit een stuk van de rechten ($153 miljoen) en specifiek de rechten om wedstrijden via mobiele telefoons exclusief en live uit te zenden. Optus heeft een product in de markt gezet onder de naam Optus Now en biedt de gebruiker de mogelijkheid om Free-to-Air televisie (FTA) via hun smart phone op te nemen en op een later tijdstip af te spelen. Waar het hier om gaat is dat het auteursrecht in Australië het toelaat voor individuen om content op te nemen zolang het maar voor persoonlijk gebruik is.
Echter, de consument kan met een vertraging van 2 minuten AFL wedstrijden op nemen en direct af spelen. Hiermee kunnen consumenten wedstrijden die via FTA worden uitgezonden near-live bekijken. Niet alleen devalueert dit de waarde van de rechten die Telstra heeft aangeschaft, maar ook het tegenargument van Optus is ook interessant. Zij zeggen namelijk dat de consument dit alleen gebruikt voor privé doeleinden en daarom is dit toelaatbaar binnen het huidige auteursrecht.
Dit zet de waarde van de rechten onder druk en daar moet een stokje voor worden gestoken. Naast de AFL is ook de NRL en Telstra betrokken bij deze rechtszaak. Nadat de AFL in hoger beroep is gegaan heeft de Federale rechtbank in haar uitspraak een eerdere uitspraak over de rechten ongedaan gemaakt. Hieronder een kort chronologisch overzicht van de uitspraken van de rechtbank.
Tijdlijn
1 februari – de uitspraak van de rechter valt uit in het voordeel van Optus en luidt dat het de individu is die een abonnement heeft met Optus en daarom eigenlijk degene is die de beslissing neemt om content op te nemen, uit te zenden en te bekijken via een mobiele telefoon. De rechter vergelijkt dit met het gebruik van een videorecorder en daarom vormt dit geen inbreuk op het auteursrecht.
10 februari – AFL, NRL en Telstra gaan in hoger beroep. Het belangrijkste punt in het hoger beroep is bestaat uit de vraag wie degene is die consumenten in staat stelt om content op te nemen.
27 april – een panel van drie rechters besluit dat het Optus is die consumenten in staat stelt om content op te nemen en af te spelen. Optus speelt daarom een zeer belangrijke rol in het aanleveren van content die vervolgens kan worden geconsumeerd door consumenten. Daarom maakt Optus inbraak op het auteursrecht.
11mMei – Optus vecht door en wil de zaak voor de hoge raad brengen.
To be continued.
