Atleten zijn verantwoordelijk voor de coaches, het team, familie en nu ook deze virtuele familie. Het voelt als een druk om continue te moeten reageren. Zelfs de winnares van twee gouden medailles kan van slag raken door persoonlijke aanvallen via social media. Niet alleen de Tweets en reacties kunnen een negatief effect hebben, maar ook het gevoel (positief en negatief) dat elke beweging wordt gevolgd brengt druk met zich mee. Sommige sporters gaan daarin zover dat ze zich volledig afsluiten van het nieuws via radio, tv, de krant en nu dus ook social media.

Bob Corb voegt daar aan toe dat Adlington overkomt als een gevoelsmatige atleet dus voor eigen zelfvertrouwen is het beter om niets negatiefs te horen. Het filteren van berichten is ook een verstandige keuze.

Andere atleten putten juist kracht uit alles wat er online en op social media over hun wordt gezegd en geschreven. Kay Porter, schrijver van het boek The Mental Athlete, zegt daarover.

Het voordeel van positieve feedback is dat je voelt dat mensen meeleven en je aanmoedigen. Je merkt dat mensen alles volgen en om je geven.

Is twitterstilte de oplossing? Gijsbregt Brouwer blogt vanavond over het gebruik van twitter tijdens topevenementen.