"Have you got my watch? I don't have my watch", vroeg hij zijn vriendin. Zij wees naar een plek in de tas waar het horloge ter waarde van 2.500 pond opgeborgen zat. Het lijkt (en is) wellicht een rare timing om je als topsporter en winnaar van een Grand Slam druk te maken om een horloge, maar Murray had recentelijk een sponsordeal gesloten met de horlogefabrikant Rado. Het bedrag is niet bekend.

Gaat de inbreng van sponsoren en de verplichtingen die daarbij worden gesteld te ver? Gaat het ten koste van het pure geluk wat topsporters horen te voelen? Andy Murray stond voorafgaand aan de verloren finale tegen Federer op Wimbledon onder enorme druk, hij wint vervolgens voor zijn land Olympisch goud en boekt de ultieme overwinning door zijn eerste Grand Slam titel binnen te halen. Geen blijdschap maar paniek. Is het kenmerkend voor een (nieuw) tijdperk waarin commerciële belangen boven sportieve prestaties staan?

Bron: Telegraph