De toekomst van de schaatssport staat op het spel
In mijn vorige columns heb ik keer op keer duidelijk willen maken dat het tijd is voor verandering in de schaatssport. Hoewel er bepaalde zaken in gang zijn gezet, vraag ik mij af of de veranderingen wel snel genoeg gaan. Veel blijft bij het oude en samenwerking tussen de verschillende stakeholders is ver te zoeken. Een zaak als die tussen Justlease.nl en Ireen Wüst is bovendien weinig opbouwend voor de sport. Een duurzame toekomst voor het schaatsen staat op het spel.
De schaatssport is enorm verdeeld. Sponsoren, teammanagers, de KNSB; het lijkt wel of niemand op één lijn wil zitten. Die constante verdeeldheid heeft ook impact op de sport als geheel. Zo wilde Justlease.nl best doorgaan als sponsor, maar na alles wat er recent is voorgevallen, is het bedrijf er klaar mee. Justlease.nl is beschadigd geraakt en dat is niet terecht. De goede naam van sponsoren wordt door het slijk gehaald door dit soort relletjes. Wüst had ook dankbaarheid kunnen tonen richting het bedrijf dat een aantal jaren haar goede salaris heeft betaald. Nu is de uitkomst dat Wüst op zoek moet naar een nieuwe sponsor en het schaatsen een betrokken geldschieter heeft verloren.
Ondanks alle perikelen zijn er gelukkig nog steeds bedrijven die in het schaatsen willen stappen. Maar deze bedrijven weten ook niet goed bij wie ze moeten aankloppen. Er is iemand nodig die de boel organiseert. Met een aantal sponsoren hebben we onderling wel bepaalde afspraken gemaakt, zodat we kunnen toewerken naar het Shared Service Center. Zo gaan we met Team CLAFIS en tenminste één andere ploeg de medische begeleiding samen organiseren.
Weg met de manager
"Als het aan mij ligt vertrekken ook alle teammanagers uit het schaatsen. Waarom hebben schaatsers een manager nodig?"
Ook bij de KNSB is er het nodige gaande. Arie Koops vertrekt als technisch directeur en Geert Kuiper stopt als bondscoach. Sowieso vroeg ik mij altijd al af waarom er een bondscoach voor alleen een ploegenachtervolging en een mass-start in dienst was bij de bond. Het zou een stuk effectiever zijn als er een algemeen coördinerende coach werd aangesteld. Hetzelfde geldt voor alle disciplinemanagers en competitieleiders. Ik denk dat zeker de helft van de werknemers van het technisch kader bij de KNSB overbodig is. Als je ervoor zorgt dat alleen diegenen overblijven die écht toegevoegde waarde hebben, dan kun je ook meteen de benodigde bezuinigingen doorvoeren.
Als het aan mij ligt vertrekken ook alle teammanagers uit het schaatsen. Waarom hebben schaatsers een manager nodig? Ik vind dat niet passen in deze tijd. Mijn medewerkers hebben toch ook geen manager. Geld verdwijnt in de zakken van die tussenpersonen, terwijl de markt in Nederland al zo klein is. Ik heb besloten om niet meer in gesprek te gaan met schaatsers als ze er een zaakwaarnemer bij willen hebben. Dan maar geen contract.
Mijn beslissing sluit aan bij mijn eerdere opmerkingen dat we richting normale verhoudingen moeten tussen sponsor en schaatser. We sluiten een partnerschap met elkaar af. We praten ook niet meer over een ploeg bij Team CLAFIS. De schaatsers zijn gewoon werknemers in dienst van het bedrijf.
Schaatsgala
Nu het seizoen voorbij is, is het tijd voor een terugblik. Ik vind het nog steeds jammer dat we er niet in zijn geslaagd met z’n allen een afsluitend schaatsgala te organiseren. De Telegraaf organiseerde wel een gala, maar dat was een feestje voor een select groepje zonder echt de verbinding te zoeken.
"Er is één gegeven dat niemand moet vergeten: zonder sponsoren bestaat de sport niet."
We kunnen een voorbeeld nemen aan het Spieren voor Spieren Gala. Waarom lukt ons iets dergelijks in het schaatsen niet? Als je de juiste mensen uitnodigt kun je met een gala een mooi bedrag ophalen en het seizoen met een gezamenlijke missie afsluiten. Je kunt net als bij het Spieren voor Spieren Gala tafels beschikbaar stellen die je kunt kopen. Stel dat er 40 tafels zijn voor €8.000 per stuk. Dan heb je al €320.000 aan inkomsten die ingezet kunnen worden voor een gezamenlijk goed doel. Zet daarnaast op iedere tafel een ballon in de vorm van een schaatser die tegen een bedrag van €2.000 lek geprikt mag worden, dan haal je bovendien nog eens €80.000 op voor de solidariteitsbijdrage. Maar omdat het schaatsen zo verdeeld is, lukt het helaas maar niet iets verbindends als dit te organiseren. Ook hier vind ik dat de KNSB haar rol moet pakken als dienende overheid. Samen voor het schaatsen…
Groot kind
Veel mensen binnen de schaatssport hebben absoluut goede bedoelingen, maar de veranderingen gaan zó tergend langzaam. Momenteel is de KNSB een heel groot kind dat nog niet goed kan lopen. Een voorbeeld van de onvolwassenheid bij de bond is de nieuwe onderhandeling over een CSO (collectieve samenwerkingsovereenkomst red.). De CSO heeft de laatste jaren al regelmatig voor conflicten gezorgd tussen de merkenteams, schaatsers en de KNSB.
Onlangs zijn de uitnodigingen voor een nieuwe onderhandelingsronde verstuurd. Maar ik ga niet naar die bijeenkomst. Ik ga niet onderhandelen met teammanagers wiens baan in de toekomst verdwijnt. Het CSO is een gedrocht en er moet iets totaal anders voor in de plaats komen. Maar als je ziet wie er zijn uitgenodigd voor de onderhandelingen, dan weet je dat het enorm lastig gaat worden om tot een akkoord te komen. De verdeeldheid is zo groot.
Piketpaaltjes
Maar er is één gegeven dat niemand moet vergeten: zonder sponsoren bestaat de sport niet. Ik wil er in ieder geval voor zorgen dat alle sponsoren in het schaatsen op een lijn zitten, want bij ons begint tenslotte de geldstroom. Hopelijk verandert er de komende jaren dan daadwerkelijk iets. Ik wil met CLAFIS in ieder geval naar de Winterspelen in Beijing, maar als de KNSB op 1 januari 2020 niet volwassen is, dan houdt het op. Voor die datum moeten de piketpaaltjes voor een duurzame toekomst van de sport zijn geslagen. Anders zou het weleens te laat kunnen zijn…
Lees ook de eerdere columns van Bert Jonker:
Headerfoto: Team CLAFIS
