Ik zie ze vaak zitten, die eenzame ouders, wachtend langs de lijn of in de sportkantine. Vaak wat somber kijkend, alleen aan de kantinetafel of kantinebar, hun tijd te verdoen, wachtend op het einde van de training van hun sportende kind. Natuurlijk hebben ze het graag over voor hun oogappel, zo’n uurtje wachten, maar blij worden ze er niet van. Dat kan je zo zien. Dan is het niet gek om snel toe te geven als dat kind wil stoppen met sporten. Dat moeten wij toch niet willen?
Ik zou willen dat kinderen slechts een excuus zijn voor ouders om een uurtje op de sportclub door te brengen.
Begrijp me goed, ik ben sterk voor sportende kinderen. Sta helemaal achter de boodschap 5 extra years to live. Kinderen worden gewoon betere kinderen door wat meer te bewegen. Ze leveren betere schoolprestaties, zijn fitter en de kans op een leven lang bewegen wordt aanzienlijk groter als ze vroeg beginnen. Dat is wel een eenzaam uurtje in de sportkantine waard nietwaar? NIETWAAR. Het gaat niet alleen om het kind. Het moet ook gaan over de ouder(s).
Die talloze eenzame uurtjes moeten we omzetten in positieve tijdsbesteding. Daar kan een club veel aan doen. Heleen Crielaard van Rabobank Nederland hield onlangs een pleidooi voor het clubhuis als kinderopvang, werkplek, ontmoetingsruimte, misschien zelfs wel een plek om een hypotheek af te sluiten. Dat laatste zou ik niet bedenken, maar de strekking klopt wel.
Als KPN ervoor zorgt dat alle sportclubs supersnel internet beschikbaar hebben met een beetje glasvezel bijvoorbeeld, dan kan LOI korte cursussen aanbieden tijdens trainingsuurtjes. Dan kan Albert Heijn laten zien hoe het recept van de dag wordt gekookt. Dan kan de verstokte zzp-er op de club nog even zijn laatste mails checken en afwerken. Als de club dan zorgt voor niet wiebelende schone tafels en stoelen, en een beetje knappe koffie, kan je zelfs een werkafspraak maken ‘op de club’. Zo breng je meer in beweging dan alleen je trainende kind. Je betrekt het bedrijfsleven op relevante manier. Je positioneert het clubhuis als … vult u maar in. Ik denk als clubhuis van morgen. Waar meer te doen is, meer betrokkenheid wordt gecreëerd, en meer geld wordt verdiend voor de club.
Ouders zullen zich sterker verbonden voelen met de club. Voelen het niet als ‘verloren uurtjes’ die trainingsuren van hun kinderen. Grote kans dat de te makkelijk gemaakte keuze om te stoppen wordt omgezet in ‘kom op, nog even doorgaan’. Dat kan alleen maar helpen om de daling in leden te stoppen.
Mijn dochtertje is pas 1 jaar oud. Maar als het zo zal gaan, ga ik met plezier een uurtje in de kantine zitten straks. Ik hoop het.
Afbeeldingen (CC): Kohler
