Geloof en inspiratie zijn niet genoeg

Nederland stond 2-0 voor en verloor uiteindelijk op shoot-outs. De troostfinale in de World Hockey League begin december in en tegen India was spectaculair. “Een wijze les richting de Olympische Spelen”, noemde bondscoach Max Caldas het. Maar wat hebben Caldas en zijn oranjemannen dan precies geleerd?

Urgentie

De teleurgestelde coach gaf aan terecht verloren te hebben. Ze gaven het zelf weg, aldus Caldas. In zijn beleving hadden de hockeyers zoveel controle in de eerste helft dat misschien de urgentie om elke aanname, elke pass en elke kans ook echt af te maken een beetje verdwenen was. Ze werden sloppy, ongeïnspireerd.
Je hoort het coaches vaker zeggen: slap, slordig ongeïnspireerd. Het publiek verwijt spelers ook vaak dat zij niet de juiste instelling hebben. Maar ligt het altijd aan de instelling? Daarvoor is een grondiger analyse nodig dan die van de teleurgestelde trainer direct na de wedstrijd.

Ongelooflijke chaos

Ajax-coach Frank de Boer liet zich in een interview na een wedstrijd eens ontvallen dat het er soms lusteloos uit kan zien, terwijl de spelers toch echt hun uiterste best doen. Het kan zijn dat spelers vanwege tactische keuzes in de opstelling of die van de tegenstander helemaal niet aan duelleren toekomen en dan lijkt het allemaal flegmatiek.

Caldas noemde de wedstrijd tegen India in de tweede helft: “een ongelooflijke chaos”. Kwam die chaos voort uit gebrek aan inspiratie? De coach zocht de oorzaak van de kentering in het duel logischerwijs bij zijn eigen ploeg, maar er stonden 22 mensen in het veld en daarvan hadden er maar elf een oranje shirt aan.
De tegenstander deed ook mee en een tegenstander bepaalt mede wat er op het veld gebeurt. Nederland had in de eerste helft controle en was die na rust kwijt. Misschien had het spel van India daar ook iets mee te maken?

Slapende hockeyreus

“We hebben het in de rust omgezet en we hebben alles volledig op de aanval gegooid. Dan krijgen we nog bijna 3-0 tegen, maar opeens kwam het geloof in de ploeg”, glunderde Roelant Oltmans. De Nederlander is bondscoach van India, een slapende hockeyreus die langzaam wakker lijkt te worden. In vroeger tijden was India een hockeygrootmacht, maar sinds de kunstgrasrevolutie in de jaren tachtig is het ver weggezakt. Op weg naar Rio de Janeiro gloort er weer hoop.

Oltmans werkt met zijn ploeg consciëntieus aan vaste patronen. India plaatste zich dankzij winst op de Aziatische Spelen plaatste als eerste voor de Olympische Spelen in Rio. “We doen op dit moment serieus mee op internationale evenementen, dat lijdt geen twijfel”, aldus Oltmans. “Maar we blijven fouten maken die ons wedstrijden kosten. Dat is ons in dit toernooi ook een paar keer gebeurd.”

Geloof en inspiratie

Max Caldas zag zijn ploeg uiteenvallen in chaos vanwege gebrek aan inspiratie en Roelant Oltmans zag het geloof in zijn ploeg komen. Beide coaches gaan op weg naar de Olympische Spelen van Rio de Janeiro aan de slag met hun ploeg. Caldas en Oltmans zijn professionals en dus hebben zij die wedstrijd om het brons in Raipur allang geanalyseerd. Ze hebben de beelden eindeloos bekeken en ze gaan aan de slag met het analyseren van alle data, want die zijn minstens zo belangrijk.

Kookaburras

Als Caldas weet wat India precies anders deed in de tweede helft, kan hij zijn ploeg daartegen wapenen. Zijn spelers zullen in Rio echt wel doordrongen zijn van de urgentie. De technische staf rond het team moet hen voorzien van gereedschap om die urgentie om te zetten in de juiste daden en kennis is daarbij macht.
Oltmans zal onderzoeken in welke situaties zijn spelers domme fouten maken. Ook hij heeft daarbij data nodig. Kan hij er door tactische keuzes voor zorgen dat zijn spelers in de toekomst minder vaak in dergelijke situaties terecht komen?

Australië won de World Hockey League in India. Die ploeg werd vorig jaar ook wereldkampioen. De Kookaburras staan op dit moment op eenzame hoogte en de uitdagers moeten met meer komen dan urgentie, inspiratie en geloof om dat bastion te breken.