Daags na de finales op het Parijse gravel van Roland Garros staat de internationale tennistop vandaag alweer op gras te spelen. Een verschil van dag en nacht. Het trage gravel staat garant voor lange en spectaculaire ralleys. Daar waar tennissen op gras het compleet tegenover gestelde is, namelijk korte punten en veel servicegeweld. In de loop der jaren heeft men daar wel wat veranderingen in aangebracht. Zo is het Franse gravel wat harder qua ondergrond waardoor de baan iets sneller wordt. En wordt er op Wimbledon met ander soort ballen gespeeld waardoor de service minder hard doorkomt. Dit alles om de overgang wat minder heftig te maken. Vreemd blijft echter dat tussen Roland Garros en Wimbledon slechts twee weken zitten.
In die twee weken hebben de spelers de gelegenheid om een of twee grastoernooien te spelen ter voorbereiding op het heilige gras van Londen. Er is geen speler die het in zijn hoofd haalt om ook op een ander moment in het tennisseizoen op gras te spelen. Het grasseizoen bestaat dus uit een periode van slechts vier weken, en dat is dan inclusief Wimbledon. Waarom is dat, vraag ik mij af??
Uberhaupt om twee van zulke grote Grand Slams zo kort achter elkaar te plannen…..is hetzelfde om de Giro en de Tour de France direct na elkaar te organiseren. Om nog maar niet te spreken over de fysieke gevolgen. Neem nu Rafael Nadal. Zondag de finale Roland Garros gewonnen en hij zou dinsdag of woensdag al op het gras in Halle aan de bak moeten. Fysiek veel te zwaar en dus heeft Nadal zich afgemeld. Zijn concurrenten die op Roland Garros al in een eerder stadium waren uitgeschakeld, zoals ene Roger Federer en Novak Djokovic, komen deze week wel op gras in actie. Ze hebben dus een voordeel in hun voorbereiding. Anders gezegd, door de winst in Parijs heeft Nadal minder tijd en voorbereiding voor Wimbledon. Strikt genomen, verkleint dit zijn kansen op winst op Wimbledon. Of het dan toeval is dat Federer van de zeven keer dat hij Wimbledon won in die jaren slechts drie keer ook op Roland Garros in de finale stond? Met andere woorden, in de jaren dat hij Wimbledon won, was hij in Parijs in de kwart- of halve finale uitgeschakeld. Het winnen van zowel Roland Garros als Wimbledon is de laatste 10 jaar alleen door Nadal gelukt in 2008………
Uit deze wellicht kille cijfers kun je stellen dat wanneer je Wimbledon wilt winnen, je kansen groter zijn door niet de finale op Roland Garros te halen. Voor mij staat vast dat het geen toeval is maar dat die stelling wel eens dicht bij de waarheid zou kunnen zitten. Het is in ieder geval interessante materie om eens anders naar het tennisseizoen te kijken. Het grasseizoen is wat mij betreft dus enerzijds tekort na het gravel in Parijs en anderzijds ook nog eens tekort in aantal weken. Ik pleit ervoor dat het grasseizoen minimaal zes weken moet duren. Dan krijgt het Topshelf Open in Rosmalen ook een meer serieus karakter. Want laten we eerlijk zijn, alle deelnemers spelen er het liefst maximaal twee potjes om dan uitgeschakeld te worden zodat ze op woensdag of donderdag naar London kunnen afreizen.
Dan hebben ze nog paar dagen de tijd om aan het heilige gras daar te wennen. Liever geen finale halen in Rosmalen want dat is niet de ideale voorbereiding. Verleng je het grasseizoen dan worden de grastoernooien overal veel serieuzer genomen door de spelers, media en supporters. Bovendien hebben de spelers meer tijd om aan het specifieke grastennis te wennen wat uiteindelijk het niveau in de breedte op gras naar een hoger level zal brengen. Voor commercie lijkt het mij ook veel interessanter worden. Extra grastoernooien met een sterkere bezetting betekent dat de marktwaarde van je toernooi stijgt. Meer tv-inkomsten, hogere recettes uit kaartverkoop, businesspakketten en boarding. Er zullen uiteraard ook best minder positieve kanten aan kleven maar als je altijd doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En volgens mij kan de tennissport wel wat nieuw elan gebruiken.
Afbeeldingen: Flickr (CC) PaulaFunnel - Kat Shann