Het OKT als eindejaarsvuurwerk
Het Olympisch Kwalificatie Toernooi (OKT). Voor iedere sportliefhebber en schaatsfan een wedstrijd om vier jaar naar uit te kijken; als prachtig siervuurwerk om je vingers bij af te likken. Voor schaatsers daarentegen is het een verschrikking, waar bijna geen sier mee te behalen valt; er is juist een Olympisch ticket te verknallen. Dit scherpe contrast bracht het OKT voor mij tot het eindejaarsvuurwerk van 2017.
In tegenstelling tot het 'echte' vuurwerk dat officieel van van 31 december 18.00 uur tot 02.00 uur op nieuwjaarsdag afgestoken mag worden, duurt het OKT vijf dagen, van 26 t/m 30 december. Op 2e kerstdag, waar menig Nederlander nog aan het uitbuiken is van kerstmaal nummer één of zich druk aan het voorbereiden is op kerstmaal twee, zijn er voor de schaatsers al de eerste olympische tickets te verdelen.
Vier jaar lang of zelfs acht of twaalf jaar lang, stond het leven van de schaatser in het teken van zijn of haar olympische droom, die deze dagen tot leven gebracht kan worden. Stel je eens voor, dat je vier, acht of twaalf jaar lang bezig bent met het maken van de meest mooie vuurpijl en dat nu eindelijk het moment daar is dat het afgestoken mag worden. Je bent zenuwachtig, maar hebt tegelijkertijd vertrouwen, omdat je weet dat je je zo lang hebt voorbereid op dit moment en je daardoor inmiddels weet wat je in huis hebt.
En dan is het moment werkelijk daar. Het mag nu gaan gebeuren. Je zakt in, oren en ogen gespitst, spieren gespannen en het vuur wordt geopend. De lont vat vlam en de adrenaline schiet omhoog… PANG!! En kort daarna nogmaals 'PANG'!! En vervolgens een doodse stilte…
Was dit het vuurwerk wat het had moeten zijn? De prachtige vuurpijl met het meest mooie in zich, blijkt plots op te houden na twee knallen. De vuurpijl die zo mooi had kunnen zijn, is plots getransformeerd in het meest akelige en hardnekkige rotje wat er maar bestaat. De vuurpijl die in een rechte lijn naar de Olympische Spelen geschoten had kunnen worden, gaat na twee harde knallen in vlammen op.
Mooi en hard
Om het nog extra hard te maken, zie je enkele minuten later de meest mooie vuurpijlen om je oren vliegen. De één nog mooier en sneller dan de ander. Er stijgt zelfs een aantal ver boven zichzelf uit en blijkt nog mooier dan je van te voren had kunnen bedenken.
Het Olympisch Kwalificatie Toernooi als eindejaarsvuurwerk van 2017. Het kan zo mooi zijn en tegelijkertijd zo ontzettend hard. Ik wens iedereen een heel mooi 2018 toe. Dat de vuurpijl die in je zit (alsnog) in de meest mooie vorm tot uiting mag komen.
