Wat het vrouwenvoetbal in Nederland kan leren van andere landen

Het gras is altijd groener aan de overkant. Wanneer we kijken naar het percentage Nederlandse speelsters in het buitenland lijkt dat daadwerkelijk het geval te zijn. Maar is dat gras overal ter wereld echt zoveel groener? Of wordt er in het buitenland ook op 'kunstgras' gespeeld? Deze week nemen we een kijkje in het vrouwenvoetbal in de rest van de wereld.


In Women's Next schrijven Suuz Amijs en Anouk Dijkhoff over zaken die hen opvallen in de vrouwensport. Welke ontwikkelingen vinden er plaats en welke trends zijn waarneembaar? Suuz en Anouk praten je helemaal bij!


Waar enkele jaren terug veel speelsters kozen voor Scandinavische landen, gaat de voorkeur tegenwoordig steeds vaker uit naar Engeland, Spanje, Frankrijk en Duitsland. Het niveau van de competities ligt daar hoger dan in Nederland én de faciliteiten en salarissen zijn beter. De belangrijkste vraag bij clubs is dan ook: zijn er voldoende financiële middelen om op topniveau mee te kunnen draaien? Dan praat je niet alleen over salarissen voor speelsters en staf, maar ook over trainingscomplexen, faciliteiten (denk aan een auto van de club) en huisvesting. 



Een groot verschil met een aantal clubs in het buitenland in vergelijking met Nederland, is dat clubs de vrouwen dezelfde faciliteiten aanbieden als de mannen. Ze krijgen - oké niet hetzelfde - maar een goed salaris, goede trainingsfaciliteiten en ook de randvoorwaarden zijn geregeld. In Nederland zijn maar enkele speelsters die ervan kunnen rondkomen. Daardoor hebben ze niet voldoende tijd en middelen om nog beter te kunnen worden. Dat draagt bij aan de ontwikkeling van de speelsters en dus de competitie.

Vrouwen onderdeel van club

In Engeland worden speelsters zelfs beloond als ze in de Engelse competitie blijven spelen. Iets om over na te denken! Maar ook daar is dan natuurlijk geld voor nodig om dat te kunnen bekostigen. Hoe komt het dan dat er in het buitenland wel geld is? 



Laten we meteen stellen dat dit lang niet overal zo is. Het grootste verschil met de topclubs in het buitenland is dat de clubs de vrouwen laten meedraaien als volledig onderdeel van de club. Dus niet als maatschappelijk onderdeel of weggeschoven onder de amateurs. Op die manier zijn de faciliteiten beter om überhaupt op topniveau te kunnen spelen. Maar alleen geld vanuit de clubs is niet voldoende. Zo zijn er ook in het buitenland verschillende clubs die geen winst boeken aan het einde van het seizoen en dus moet er ook vanuit de bonden geïnvesteerd worden en zijn ze continu op zoek naar sponsoren en partnerships om hieraan te kunnen blijven bouwen. 



Wanneer we bijvoorbeeld naar Engeland kijken zien we ook daar in de laatste tien jaar een enorme groei in het vrouwenvoetbal. Zowel bij de ontwikkeling van clubs en speelsters als bij de toename van het aantal fans. Maar, net als in Nederland, levert dit niet direct geld op. Daar is meer voor nodig. Daarom gingen ze aan de slag met de ontwikkeling van een nieuwe merkidentiteit die het Engelse vrouwenvoetbal naar een volgend niveau moet tillen, waarbij geluisterd is naar spelers, clubs en supporters. Dynamisch, modern en met een brede aantrekkingskracht voor zowel het huidige publiek als de volgende generatie fans. De branding zal vanaf het begin van het seizoen zichtbaar zijn voor alle digitale en fysieke facetten van de divisies.

Gras groeit in Italië

Maar met goede branding alleen kom je er niet, dat weten ze in Engeland ook. Dus wordt er ook gekeken naar nieuwe sponsormodellen. Want ook in Engeland wordt de vergelijking met mannen nog te veel gemaakt zoals bijvoorbeeld over het aantal speelminuten op tv. Terwijl juist die markt op vele fronten al behoorlijk verzadigd is. Op dat vlak is het gras dus nog niet veel groener in Engeland. En dat geldt voor veel andere landen op dit moment.

Waar het gras wel aan het groeien is, is bijvoorbeeld in Italië. Waar we vorige week konden lezen dat een aantal Nederlandse topclubs hun opwachting (nog) niet maakt in de Eredivisie, gebeurt dat momenteel wel bij een aantal grote clubs in Italië. Zowel AC Milan als AS Roma start met een vrouwenteam. Benieuwd welke Europese topclubs gaan volgen. 

Matildas

Een land waar we hier misschien minder van horen ligt zo’n 15.000 kilometer verderop: Australië. Met een top 10 FIFA-ranking draaien de Matildas (de Leeuwinnen van Australië) al jaren mee aan de top van het mondiale vrouwenvoetbal. Onlangs presenteerde de Australische bond een 10-jarenplan voor de ontwikkeling van vrouwenvoetbal in Australië. Meer faciliteiten voor jonge speelsters/talenten, de loonkloof tussen mannen en vrouwen dichten door middel van een nieuwe CAO en plannen om het WK in 2023 te organiseren.

Net als in Europa is vrouwenvoetbal enorm populair, trekken de Matildas recordmassa’s (nieuw) publiek, is er een aantal nieuwe sponsorships bijgekomen en partnerships gesloten met de overheid om dit alles te kunnen blijven faciliteren. Europese tafeleren dus aan de andere kant van de wereld.

Saudi-Arabië

Het klinkt allemaal zo mooi. Ondanks dat er nog voldoende te behalen valt - iets met Rome is ook niet in een dag gebouwd - staat het vrouwenvoetbal er goed op. Totdat je de afgelopen weken opnieuw berichten voorbij ziet komen van vrouwelijke Iraanse voetbalfans over het feit dat zij voor het eerst in 40 jaar tijd (!) een WK-wedstrijd mogen kijken in een voetbalstadion. Want waar wij het heel normaal vinden om vanaf kinds af aan mee te kunnen naar je favoriete club, is dat in landen als Iran en Saudi-Arabië helaas niet het geval. 

Eerder ging 12 januari 2018 al in de boeken als een historische dag in Saudi-Arabië, want voor het eerst in de geschiedenis werden vrouwen toegelaten tot een voetbalwedstrijd. Dit leverde niet alleen mooie beelden op, maar het verhaal van de 18-jarige voetbalfan Sarah Algashgari ging de hele wereld over. In april kwamen vijf Iraanse vrouwen in het nieuws toen het hen lukte om vermomd als man een voetbalstadion te betreden en afgelopen week kwam daar het nieuws over het WK bij. Het laat wel zien waar sport en vrouwen toe in staat zijn. 



De Australische Cassandra Heilbronn stuurde eind vorig jaar de volgende Tweet de wereld in:

Deze Tweet omvat precies wat er nu gaande is. Vrouwen presteren niet ineens veel beter, de faciliteiten om te kunnen presteren worden beter én de media toont interesse. Waarom? Ze kunnen er gewoonweg niet meer omheen.

Lees hier alle bijdrages in de rubriek Women's Next.

Meer lezen over vrouwen in de sport? In het nieuwe SPORTNEXT magazine staat een uitgebreid artikel over de lange weg van sportief gewin naar commercieel succes voor vrouwen. Je bestelt het magazine hier!


Headerfoto: Shutterstock.com