Sport dichterbij met livestream. Of niet

Afgelopen dagen heb ik me ondergedompeld in sport. Terwijl de belangrijkste etappes in de Tour verreden werden en Quintana misschien Froome nog wel een poets kon bakken, stonden in het StubHub Center in Carson (Californië) de fitste mannen en vrouwen klaar om te strijden voor de titel 'Fittest On Earth' tijdens de Crossfit Games. Met de laptop op schoot en de TV aan keek ik de Games en de Tour tegelijkertijd. Had ik een onderdeel bij de Games gemist, dan keek ik dat terug op mijn laptop of op mijn telefoon in de trein naar mijn werk.

Met een paar grote sportevenementen er aan vooraf - een paar prachtige atletiek wedstrijden, het WK vrouwenvoetbal, WK Beachvolley en de Volvo Ocean race om er maar een paar aan te stippen – was de Tour voor velen de 'afsluiter' van het seizoen. Thijs Zonneveld sprak zelfs over een zwart gat na de Ronde van Frankrijk. Zou hij weten dat er nog een WK Zwemmen in Kazan (Rusland) achteraan kwam? Oh ja en dat er ook nog WK's voor bijvoorbeeld badminton, boogschieten en kanovaren op het programma staan?

Hoe dan ook, ik verheugde me na de Tour al erg op het Wereldkampioenschap Zwemmen in Kazan. Met een aantal serieuze medaillekandidaten in open water én zwembad zou er toch wat vuurwerk moeten gaan plaatsvinden.

En dan kom je er ineens achter dat het WK Zwemmen geen Tour is. En al helemaal geen Crossfit Games. Dat je noodgedwongen achter je computer de Twitterfeed tijdens de zilveren race van Sharon van Rouwendaal volgt, omdat een livestream niet werkt. Genadeloos achter loopt. Eruit klapt.

Ik begrijp het best hoor. Kwestie van populariteit. Neem de Crossfit Games. Bijna 210.000 crossfitters schreven zich in voor de voorrondes. Reebok stelt alleen al 2 miljoen dollar aan prijzengeld bij de Games beschikbaar, laat staan hoeveel meer miljoenen er naar de organisatie en communicatie van het event gaan. Partners en sponsors claimen zichtbaarheid en vindbaarheid. Fans eisen live mee te kunnen  kijken met een wereldwijd event van die omvang.

Ik denk dan ook dat meer mensen de zwemonderdelen op de Crossfit Games live hebben gezien dan de eerste races van de Wereldkampioenschappen Zwemmen in Kazan. En natuurlijk zijn er meer crossfit-fans dan zwemfans. Dat is een ontwikkeling die ook ik heus wel zie en begrijp. Maar wat ik niet begrijp is dat het rondom een mondiaal sportevenement, in welke sport dan ook, anno 2015 te ingewikkeld blijkt om een goede livestream te faciliteren voor de sportfans. Dat je de beste zwemvrouwen ter wereld op de 10 kilometer moet volgen via Twitter, omdat een livestream niet goed werkt.

Om het nog iets dramatischer te maken krijgt Marcel Wouda een gele kaart van de organisatie, omdat hij de race van staat te filmen op het ponton. Ja, stel je toch eens voor dat die beelden bijvoorbeeld via social media de wereld over gaan! Dan zou je zomaar jonge kinderen kunnen inspireren om óók te gaan zwemmen. Of ouders aansporen om toch eens wat meer aan beweging te gaan doen. Of, heel misschien wel, jonge zwemmers kunnen aanzetten tot een Olympische droom…

Beste FINA, maar ook andere organisaties, media en sponsors. Doe mij – en velen met mij – een plezier. Ga naar games.crossfit.com. Kijk. Leer. En verbeter. Breng de sport dichter bij de mensen, waar ze ook zijn. Breng het tijd- en plaatsonafhankelijk, zoals dat past in preolympisch 2015. Of de sportfans nu op een campingvakantie vieren en via hun telefoon de races willen volgen, gezamenlijk in de sportschool of kantine zitten met hun team, of op kantoor met samengeknepen billen nu maar de twitterfeed op hun desktop volgen. Geef de sport de mogelijkheden om haar werk te doen; te motiveren, stimuleren en verbinden. Dat verdient toch elke sport?


Foto's: Kazan2015 & FB CrossFitGames