Wearables zijn momenteel erg populair. Vooral bij sporters. Ook apps als RunKeeper, Strava en Endomondo staan hoog in de hitlijsten. Deze apps en sensoren brengen sportprestaties, maar ook lichaamsgegevens als hartslag, nauwkeurig in kaart. Atleten, zowel amateurs als profs, gebruiken die informatie voor het aanscherpen van hun training, het verbeteren van hun conditie en zelfs het voorkomen van blessures. Of gewoon voor de 'funfactor'. Alles wordt vastgelegd: stappen, hartslag, afgelegde kilometers, trapfrequentie, verbruikte calorieën en stemming. Het heeft zelfs gezorgd voor een nieuwe beweging: 'Quantified Self'.

Geen kaakslag

Maar die technologie wordt voornamelijk, of op zijn minst ook geproduceerd door de traditionele partijen. In tegenstelling tot Uber en Airbnb zijn het de Nike's en Adidassen van deze wereld die het Internet of Things naar hun markt hebben gebracht. Natuurlijk varen enkele relatief nieuwe hippe merken er wel bij, zoals Polar en Jawbone. Maar zij hebben de oudgedienden in de markt nog geen kaakslag toegediend.

Is de sportwereld dan geen markt voor een nieuwe speler die alle regels omverwerpt en voor een nieuwe pikorde zorgt? Het lijkt te vroeg dat te stellen. Kansen voor innovatieve start-ups zijn er ook daar namelijk genoeg. Niet dat een Nike of Reebok snel van zijn troon wordt gestoten. Maar aan de randen van de markt, in de verschillende sportniches, is er nog voldoende ruimte.

Een gapend gat is bijvoorbeeld coaching en techniek. Alle hippe armbandjes en apps ten spijt: ze genereren enkel data. Maar geven geen enkele aanwijzing voor bijvoorbeeld een betere trap-, loop-, kano- of voetbaltechniek. Het gaat erom dat data wordt omgezet naar bruikbare informatie en dan kan alleen maar met behulp van het analyseren van zowel kleine als grote hoeveelheden gegevens.

Coaching op techniek

Toch spelen bedrijven al in toenemende mate in op de behoefte aan data-analyse in de sport. SAP zet inmiddels haar sensorplatform in dat de bewegingen van sporters niet alleen registreert, maar ook analyseert op techniek. Algoritmen geven suggesties over betere, effectievere bewegingen. Bovendien registreert het ongebruikelijke bewegingen die tot sportblessures kunnen leiden. Coaches en trainers kunnen zo hun spelers optimaal in de gaten houden en tijdig medische hulp of fysiotherapeuten inschakelen om blessures te voorkomen. Via de real-time geanalyseerde informatie zijn sportclubs immers steeds sneller op de hoogte van de fitheid van al hun individuele spelers.

Andere voorbeelden komen verder uit de tennisindustrie. Zo heeft de Franse oudgediende Babolat een racket met sensoren op de markt gebracht: Babolat Play. Deze sensoren registreren de verschillende slagbewegingen, maar bijvoorbeeld ook de exacte plek waar op het racket de tennisbal terechtkomt. Die gegevens lees je uit met een app en geven je in ieder geval het benodigde inzicht. Iets soortgelijks doet Smash, maar dan met behulp van een wearable.

De dataverzameling uit de sport eindigt overigens niet bij sensordata van bewegingen. Alles kan gemeten worden: van de snelheid van een service in het tennis tot de richting van de bal bij een penalty. Via geavanceerde data-analysesoftware zijn trainers meer en meer in staat om strategische speltactieken in kaart te brengen. Wat werkt wel en wat niet? Hierop zijn sportprestaties gericht te verbeteren. Door precies op die punten te focussen die meer aandacht vereisen en extra te trainen op succesvolle speltechnieken.

De sportmarkt heeft pas zijn eerste generatie wearables, apps en verwerkingssoftware gezien. Er ligt nog volop ruimte voor innovatie op automatische coaching door specialistische, zeer sportspecifieke devices. Hier liggen dus interessante kansen voor het bedrijfsleven.