Ik voetbal al mijn hele leven en omdat dit op een niveau was waar je nog wel eens wisselt van club heb ik nooit het (h)echte clubgevoel mogen ervarenzoals misschien velen van jullie kennen. Oud worden bij een club waar je vroeger, zo groen als gras, bij de F-jes begon. Een clubgevoel dat gekoesterd wordt, maar steeds meer verandert in een naïef droombeeld. Als je klein bent is alles nog leuk, totdat de realiteit inslaat.Niemand kan ontkennen dat we steeds meer verschuiven van een participerend verenigingsleven naar een consumerend verenigingsleven en dit is niet iets van de laatste jaren. We voelen ons minder betrokken en verantwoordelijk voor de club waar we voor spelen. Is onze samenleving nu eenmaal zo individualistisch en leven we echt in andere tijden waar we ons gewoon bij neer moeten leggen? Ik kan niet geloven dat mensen bewust liever consumeren dan participeren en ik heb het gevoel dat dit gedrag voortvloeit uit de manier hoe we ons door hiërarchische bestuursvormen laten organiseren. 

Ik ben geïnspireerd door het gedachtegoed van Dan Pink over de echte motivatie en beweegredenen van mensen. Dan Pink toont in zijn onderzoeken aan dat 3 factoren van invloed zijn op de prestaties en motivatie van mensen. De eerste motivatie is autonoom gedrag, onze wens om zelf sturing te kunnen geven. Daarnaast vakmanschap; onze wens om beter te worden in de dingen die we doen. Als laatste zingeving; onze wens om betekenis te geven en een bijdrage te leveren aan de wereld waarin we leven. Ook ben ik geïnspireerd door het boek ‘the wisdom of crowds’. In dit boek wordt beschreven dat groepen mensen niet hoeven te worden gedomineerd door een kleine groep ‘intelligente’ mensen om slim te zijn. Het idee dat verenigingen en bedrijven georganiseerd worden op de manier zoals we ons nu organiseren, met leidinggevenden en structuren in de vorm van piramides, is een systeem wat een grote vlucht kreeg tijdens de industriële revolutie. Deze systemen bieden weinig ruimte om initiatieven te laten ontstaan en talenten te benutten. De organisatie en de structuur zijn vaak belangrijker dan het uiteindelijke doel, in het geval van voetbal en sport, het spelen van het spelletje.

Als je deze twee theorieën combineert kom je uit op de logica die the soccer project beweegt om de voetbalclub van de toekomst te bouwen. Een logica die uitgaat van het talent van mensen en hen de ruimte te geven dit toe te passen in hun club, een club geleidt door de crowd en niet door een bestuur. Wikipedia is een voorbeeld van zo’n zelforganisatie, ook wel chaordisch ontwerp genoemd. Natuurlijk kent zo’n organisatie leiderschap, maar heel anders dan dat wij gewend zijn. Wikipedia is namelijk een publiekelijk goed, gestuurd vanuit taken en leiderschap om deze taken te vervullen, niet vanuit rollen die taken op zich nemen. 

Om vanuit chaorde te werken, is openheid een vereiste en dit is misschien wel het meest kenmerkende van ons project. We geloven dat openheid zorgt voor ruimte en uiteindelijk voor meer verbondenheid en participatie. Samen weten we meer en door alles open te gooien heeft iedereen de kans om bij te dragen. De club wordt zodoende niet van een voorzitter of een kleine club mensen. Doordat je het eigenaarschap bij de crowd neerlegt creëer je participatie en uiteindelijk verbondenheid bij jouw club. Jij hebt echt de mogelijkheid om invloed uit te oefenen en zaken in te brengen of veranderen. We zien zoveel kansen en talenten onbenut in het voetbal, met the soccer project willen we de vele ideeën en initiatieven een plek geven om het uit te proberen.

Dit wordt naïef genoemd, onhaalbaar, leuk in theorie, maar wie gaat het nu echt allemaal regelen? Misschien ben ik wel naïef en is het onhaalbaar, maar ik ben eigenwijs… want iedereen zei dat het niet kon, totdat er iemand kwam die hier niet van op de hoogte was..

Wil je meedenken en bouwen aan de voetbalclub van de toekomst? 
Surf naar The Soccer Project, wordt lid van de Facebook groep en volg de laatste ontwikkelingen via Twitter

Pieter Kuijpers - Co-Founder The Soccer Project