Een 19 jarige kleinzoon Piere die ook 41 jaar zal klagen, was zo boos dat hij een Facebook actie begon met de titel: ‘Wij willen de muur van Geraardsbergen terug in de Ronde van Vlaanderen.’ Hij vertelde trots aan opa dat hij bijna 5000 likes had. Opa wist niet wat likes waren. Piere vond dat Elisabeth van der Hauwaert het goed had verwoord: ‘De Ronde is een saaie kermiskoers geworden! Het summum, de Muur van de "parel der Vlaamse Ardennen", Geraardsbergen, dé ontknoping is eruit! RIP!’

Tijdens de koers verzamelden ruim 5000 koersbezoekers op een weiland langs de Oude Kwaremont. Alle hospitality mogelijkheden waren benut: grote schermen, stewards, podia, toiletten. Vele mogelijkheden die rond de Muur nooit op deze schaal mogelijk waren geweest. Je kon de renners drie keer zien passeren op het aangrenzende kassaienpad. Je kon dichter bij de renners zijn, bier drinken, frites eten en klagen dat de Muur er niet meer was. De Ronde had een nieuw elan gekregen, maar dat wilden de oude morsige mannen niet zien. Totdat…

Tom Boonen de editie 2012 won. 
De ronde had zijn gedroomde winnaar. Tom Boonen was na het coke snuiven weer helemaal terug. De morsige mannen, hun vrouwen, kinderen en kleinkinderen klaagden voor een paar uur niet meer. Het was de mooiste ronde ooit. Ze hadden het altijd al gezegd, die Muur van Gerardsbergen was ook maar een muurtje.

We mogen zo blij zijn dat mannen als Wouter Vandenhaute de organisator en schrapper van de muur zich weinig aantrekt van morsige 60 jarige mannen en hun kleinzonen. Wouter snapt dat je een ziel en traditie nooit weg mag snijden uit een sport, maar dat je daarnaast moet zorgen voor ‘parcoursconcentratie, hogere belevingswaarde, public viewing’ (wel foute marketing buzz woorden, maar we snappen de essentie). Ik denk dat Wouter de echte winnaar van de Ronde van Vlaanderen is.