Amsterdam Marathon is in staat tot het geven van een Olympische nasmaak
Hardlopen is een sport die past bij het huidige tijdperk. Het gaat grotendeels om getallen en ‘een beetje’ om gevoel. Het draait om het aantal minuten dat je loopt, de hoeveelheid vocht die je verliest of het aantal hartslagen die je maakt per minuut. Deze feiten zijn van invloed op de recreatieve (marathon)loper. Ze hebben invloed op de gesteldheid van de loper. Maar daarnaast is er nog een andere component, namelijk gevoel. Op dat vlak heeft specifiek de TCS Amsterdam Marathon iets bijzonders te bieden. Dit evenement heeft de potentie om haar deelnemers ‘het Olympische gevoel’ te geven.
In oktober wordt de 39e editie van de Amsterdam Marathon gehouden, met een nieuwe merkidentiteit: ‘Superheroes’. De doorvertaling is vrij logisch: men gaat uit van de gedachte dat iedereen een superheld is, van atleet tot vrijwilliger. Het gaat dus echt om de persoon. In mijn optiek worden hierbij de ingrediënten vergeten. Hoe is deze persoon zover gekomen? En waarom juist deze marathon in Amsterdam?
De invloed van persoonlijke verhalen, technische meetapparatuur en de looks van de loper in combinatie met een finish op een Olympische plek maakt de marathon in onze hoofdstad tot een uniek evenement. Daar zouden ‘ze’ iets mee moeten doen, met het finishmoment. Want dat geeft pas een ‘superhero(isch)’ gevoel.
Het persoonlijke verhaal
Een marathon lopen, dat doe je niet ‘even’. Je moet er serieus voor trainen, lang en veel. Er zal vaak een persoonlijk verhaal achter zitten, een motivatie/ motivator*. De TCS Amsterdam Marathon springt hier deze editie voor het eerst echt op in door het concept Superheroes te introduceren. Het concept gaat uit van het gegeven dat er in elke loper een verhaal van persoonlijke grootsheid schuilt. Gewone mensen leveren bovenmenselijke prestaties in hun trainingsvoorbereiding en geven alles om hun grenzen te verleggen op een van de snelste parcours ter wereld. In de basis een goed uitgedacht concept. Toch is het wel jammer dat het Olympische finish gevoel hierin niet is meegenomen. Of zou ik te vroeg schreeuwen? Volgens mij kan die (Olympische) lijn het verhaal van de Superheroes compleet maken.
Meten = Weten
Wil je de finish van een marathon heelhuids halen dan is een serieus trainingsschema geen overbodige luxe. Waar een gedownloade app op je smartphone lang dienst kan doen als wegwijzer en houvast, is op het moment dat je een marathon gaat lopen bijvoorbeeld een aanvullende hartslagmeter toch ook wel heel handig. Gelukkig is de techniek anno nu zeer geavanceerd. Neem nu de TomTom Multi-Sport Cardio: alles in 1 band om de pols. Dit sporthorloge heeft een ingebouwde hartslagmeter en toont daarnaast in een oogopslag ook de snelheid, het aantal gelopen kilometers (GPS) en andere essentiële informatie. Het horloge om je pols volgt je ‘op de voet’. Je loopt je eigen route maar laat je stiekem toch ook leiden door je TomTom. Straight naar die Olympische finishlijn, met bijbehorend ‘gevoel’.
Lees ook: de ervaringen met mijn eerste hardloophorloge TomTom Multi Sport
De looks
Het startvak van een recreatieve hardloopwedstrijd is tegenwoordig hip, de oversized sweaters en broeken zijn verdwenen. De grote sportmerken voeren de boventoon. Waar Adidas onlangs de schoenen mocht claimen waarop het nieuwe wereldrecord is gelopen tijdens de marathon van Berlijn, kan Nike zichzelf de recreatieve markt voor een groot deel toeschrijven. Samen met H&M, die hun scherp geprijsde neon-running-lijn overal zien rondrennen. Maar voor hoelang blijven de grote merken dit bepalen? Ik durf wel te stellen dat het een kwestie van tijd gaat zijn dat de (marathon)loper zich ook qua looks wil onderscheiden. Andere merken, zoals Lululemon en Leblon zijn eigentijds, bewust en hebben een eigen verhaal. Net zo eigen als de Olympische finishlijn.
Het concept Superheroes & de finishlijn
Motivatie en discipline zijn begrippen die passen in het concept Superheroes. Maar hoe zorg je nu dat het gevoel van trots ook aansluiting vindt bij dit concept? Het concept lijkt nu afstandelijk, het staat op vlaggen genoteerd maar het leeft niet. Uit ervaring (na een halve marathon) kan ik verzekeren dat de finishlijn in het Olympische Stadion dat trotse gevoel vanzelf gaat meegeven. Het uitlichten van die ene lijn kan Superheroes doen opstaan**.
*Mijn motivatoren: Erben Wennemars & René Froger 1. Erben Wennemars: Wanneer ik de tijdens een training de handdoek in de ring wilde gooien dacht ik aan Erben na de finish van zijn eerste marathon. 2. René Froger. René heeft al 7 keer de marathon gelopen. R-E-S-P-E-C-T. En als René het kan, dan kan ik het ook.
** Mijn persoonlijke marathon ambitie is geëindigd na een 30 km training. Het begrip rust bleek belangrijker dan ik dacht…
