In Women's Next schrijven Suuz Amijs en Anouk Dijkhoff over zaken die hun opvallen in de vrouwensport. Welke ontwikkelingen vinden er plaats en welke trends zijn waarneembaar? Suuz en Anouk praten je helemaal bij!

Tijdens een van onze netwerkevenementen voorafgaand aan een wedstrijd van de Oranjeleeuwinnen gaven de Nederlandse scheidsrechters Vivian Peeters en Nicolet Bakker een presentatie over hun ervaringen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen idee had hoe hun wereld eruitziet. Je krijgt toch vooral de verhalen mee die je op tv ziet gebeuren of die door de media worden opgepakt. En dat geldt niet alleen voor het voetbal, maar ook bij alle andere sporten denk ik er eigenlijk nooit echt over na.

Het is echt een vak apart en om even in cliché termen te praten, je moet behoorlijk je mannetje staan. De teksten die zowel op als naast het veld naar je hoofd worden geslingerd, beslissingen die cruciaal kunnen zijn voor de wedstrijd en op en top fit zijn. Ga er maar aanstaan.

De aanstelling van Frappart vind ik dan ook een mooi voorbeeld hoe deze ‘tak van sport’ groeit. Binnen het voetbal in Nederland kennen we nog geen scheidsrechters op dit niveau. Wel kwam vorige maand het mooie nieuws dat Shona Shukrula is gepromoveerd naar het tweede niveau van de UEFA. Alleen Vivian Peeters maakt tot nu toe deel uit van de Referee Category Women Second. Twee mooie voorbeelden dus, maar tegelijk ook nog een lange weg te gaan en niet alleen in het voetbal.

Doorstroom van club naar bond

Het is met name de doorstroom van club naar bond die nog moeizaam verloopt bij vrouwelijke scheidsrechters. Om meer jonge vrouwen enthousiast te krijgen om als scheidsrechter actief te worden werd vorig jaar #zijfluittop gelanceerd. Een gezamenlijke campagne van NOC*NSF, Nevobo, KNVB, NHV, KNKV, KNZB, KNHB en NBB. Afgelopen halfjaar werden hiervoor verschillende bijeenkomsten georganiseerd om deelnemers te laten zien en ervaren dat fluiten leerzaam en uitdagend is. Toekomstige scheidsrechter (tussen de 16-25 jaar) worden op deze manier gestimuleerd zich (door) te ontwikkelen tot scheidsrechter op bondsniveau.

Een geslaagde campagne volgens mij. De cijfers zijn nog niet bekend omdat de meeste opleidingen pas na de zomer starten, maar er was zowel qua aantal deelnemers als in de media veel aandacht voor.

Voorafgaand aan de campagne is er onderzoek gedaan naar de diverse redenen waardoor de doorstroom nu niet goed loopt. Zo bleek dat vrouwen eerder twijfelen aan hun talenten, zich sneller laten intimideren en vatbaarder zijn voor commentaar van buiten. Een probleem dat in meerdere sporten speelt. Blijkbaar ervaren vrouwen nog altijd een glazen plafond boven hun hoofd, dat ze remt hetzelfde beroep uit te oefenen als hun mannelijke collega's. Enerzijds vind ik dat vrouwen daar zelf mee aan de slag moeten, uiteraard met de juiste begeleiding, en anderzijds moeten er kansen worden gecreëerd bij organisaties dat ze hier stappen in kunnen zetten. Een campagne als #zijfluittop kan hier hopelijk dan ook aan bijdragen.

Het goede voorbeeld

Net als in andere takken van sport hebben toekomstige scheidsrechters ook ambassadeurs nodig die ze het goede voorbeeld meegeven. In het voetbal zien we ze al en ook in het hockey kennen we met Yolande Brada, tevens campagneleider van #zijfluittop, een perfect voorbeeld. Dankzij de campagne zien we ook in de andere sporten een aantal mooie voorbeelden zoals; Hélène Geldof (volleybal), Mireille van Zoggel-Foolen (korfbal) en Romy Vooijs (zwembond). Het zou mooi zijn dat bij alle bonden en sportorganisaties blijvend aandacht wordt gegeven aan de verhalen van de scheidsrechters op het hoogste niveau.

Trouwens niet alleen binnen sportorganisaties, wat dacht je van commerciële partijen? Binnen het voetbal kennen we natuurlijk ARAG als groot sponsor van de scheidsrechters, maar wat doen ze voor de vrouwen? Welke partij staat op om deze positie te claimen en durft te investeren zodat er voor deze groep vrouwen meer middelen komen om het hoogste niveau te bereiken.

Uiteindelijk zou het niks uit moeten maken of je man of vrouw bent. Het gaat niet om sekse, maar om kwaliteit. Neem Stephanie als voorbeeld, UEFA zou nooit het risico lopen haar voor zo’n wedstrijd aan te stellen als ze puur op sekse was uitgekozen in plaats van haar niveau. Al ben ik wel benieuwd of het voor veel meer vrouwen haalbaar is om op het niveau van de mannen mee te kunnen. Dan kijk ik puur naar de fysieke mogelijkheden. Want ga er maar aanstaan, 90 minuten lang een Messi of Ronaldo achterna rennen. En ik ben benieuwd of Suárez dan net zo tekeer durft te gaan als nu? Misschien is het uiteindelijk wel dé oplossing voor #fairplay.

Headerfoto: Romain Biard / Shutterstock.com