Als ex-topsporter deed ik in november 2010 mee aan een driedaagse scenarioworkshop voor documentairemakers op het Noordelijk Film Festival. Ik mocht daar een idee pitchen over een documentaire die ik graag wilde maken, waarin ik nazorg voor topsporters onder de aandacht wilde brengen. 


Na de drie dagen werd de winnaar bekend gemaakt met het beste documentaire-script. Ik bleek de enige in de groep te zijn die niet verbonden was aan een omroep en ook de enige die nog nooit eerder een documentaire had gemaakt, dus ik hield me totaal niet bezig met de prijs. Totdat de jury op het beslissende moment zei: “de prijs gaat naar iemand die niet verbonden is aan een omroep en mag in samenwerking met een professioneel productieteam het script in productie brengen voor Nederland 2”. Dat was ik dus! De jury had alleen één voorwaarde: de documentaire moest over mijzelf gaan… Dit was wel even slikken. Wilde ik dit wel en zo ja, tot hoe ver zou ik dan willen gaan?

Al snel kreeg ik van buitenaf het advies om dit niet te gaan doen. Helemaal als mijn ambitie voor mijn verdere carrière in de media- en journalistiek zou liggen, werd mij dit ten strengste afgeraden. Ik zou dan mijn kwetsbaarheden moeten laten zien, dat uiteindelijk tegen mij gebruikt zou kunnen worden. 


Waarom regeren uit angst?, vroeg ik me meteen af. Alsof ik de enige ben die zijn kwetsbaarheden heeft. Wij zijn met z’n allen gewend om sterk te zijn en om je zwaktes zoveel mogelijk om te buigen of het liefst geheel te verstoppen. Helemaal in de topsportwereld en in het bedrijfsleven, kun je het voor je gevoel niet permitteren om jezelf bloot te geven. Het laatste wat je namelijk wil is dat je concurrent hier gebruik of misbruik van gaat maken of dat je er binnen de kortste keren zelfs helemaal uit ligt. 

Maar hoeveel ruimte zou het jezelf geven als je het verhaal zou kunnen vertellen zoals het is, zonder je beter voor te hoeven doen dan je bent? Juist door hier open in te zijn, creëer je begrip, ruimte en respect voor jezelf. Je komt in je kracht, waardoor je juist onweerstaanbaar wordt. En is het niet in de situatie waar je nu in zit, dan is het wel in de nieuwe situatie die je voor jezelf gecreëerd hebt. 


Door het maken van een documentaire en het schrijven van een boek over dit proces van stoppen en doorgaan, werd ik genoodzaakt om mijn kwetsbaarheden onder ogen te zien en hier openlijk voor uit te komen. Ik kwam erachter dat dit ongelofelijk nuttig was, want hierdoor kwam ik tot mezelf, hierdoor kwam ik erachter waar mijn grenzen lagen en hierdoor kwam ik erachter waar mijn kracht ligt. En laat dit nu net de drie essentiële factoren zijn om het optimale uit je leven te kunnen halen, namelijk:


1. weten wie je bent;

2. weten waar je grenzen liggen;

3. weten waar je kracht ligt.

Lees ook: Stoppen of doorgaan? Vijf vragen naar het antwoord


Wanneer je het over kwetsbaar zijn hebt, denken velen ook aan stoppen OF doorgaan, terwijl weinigen weten dat je juist kunt stoppen ÉN doorgaan. Iets dat Van Basten geniaal vertaalde in de woorden: “Of je gaat ander werk doen, of je gaat je werk anders doen”. Hij koos voor het laatste. Voor mij Stoppen EN Doorgaan pur sang. Zo kwetsbaar, zo mooi en daardoor zo onverslaanbaar sterk!

Afbeeldingen: Marc Schilte