Op de radio hoor ik en op de website van de NOS lees ik het volgende artikel: “Tennis verliest het van hockey.” De NOS laat tevens algemeen directeur van de KNLTB Erik Poel voor de camera verschijnen en ook hij bevestigt hier deze terugloop. Een dag later deelt één van de grotere Facebook tennispagina’s ‘Tennis Passie’ een uitzending van Omroep Brabant waarin Mike Simon, eigenaar Tennisacademy Simon Tennis, vertelt over zijn bevindingen bij de verschillende verenigingen en de enorme terugloop. Volgens hem hebben de clubs de afgelopen jaren iets te veel achterover geleund 'en een beetje zitten slapen'. Maar ook hij trok al eerder aan de bel. Net als ik deze problemen al eerder had waargenomen en dus aan de slag ben gegaan om hier wat aan te doen en ontwikkelde hiervoor Netband.nl. Ondertussen ben ik nu al twee jaar bezig om mij verder te verdiepen in de tennissport en studeerde ik op 10 oktober jl. hierin met een 10 af aan de opleiding Sport Management & Ondernemen.
De enorme terugloop binnen de tennissport ging mij aan het hart, want ook ik wil over 10 jaar nog mijn passie kunnen beoefenen. Om de tennissport haar voordeel te kunnen laten doen uit mijn afstudeeronderzoek en twee jaar intensieve analyse van de tennissport, schreef ik een blog.
Er blijken inderdaad de afgelopen vier jaar zo’n 85.000 KNLTB leden gestopt te zijn bij de KNLTB verenigingen. En wordt men al lid, dan is het behouden van deze tennissers ontzettend moeilijk. Zo’n 50% blijkt binnen drie jaar zijn lidmaatschap weer op te zeggen, omdat ze geen binding kunnen vinden. Gevolg is dat de KNLTB 43 verenigingen heeft zien vertrekken. Máár er blijken, volgens cijfers uit het meerjarenbeleidsplan van de KNLTB 2009-2013, een grotere doelgroep van 1.100.000 tennissers te zijn die tenminste 11x per jaar en dus in totaal 12,1 miljoen keer per jaar tennissen. Waarvan de KNLTB dus momenteel nog maar iets meer dan 600.000 tennissers bedient. Of dit geheel aan tennissers ook is afgenomen, dat is niet bekend, maar ik vraag mij af of dit zo is en denk dat het zelfs wel eens toegenomen zou kunnen zijn. De maatschappij is namelijk veranderd en de tennisverenigingen werken veelal nog vanuit een bestaande oude strategie, versterkt door de vergrijsde verenigingen en vaak ook vergrijsde besturen.
Individualisering, commercialisering, de economische onzekerheden, vergrijzing en technologisering van de maatschappij zorgen ervoor dat de sporters andere behoeftes hebben en een andere benaderwijze willen. Men wil zich tegenwoordig steeds minder binden door gelijk een lidmaatschap af te sluiten. Volgens verschillende onderzoeken, tevens door de KNLTB verricht, blijkt dat men zich vooral bindt door en aan hun familie, vrienden, collega’s en kennissen of gelijkgestemden met een gelijke kenmerken en gewoontes die ontstaan buiten de ‘formele verenigingsstructuur’, zoals door vele socialisten ‘informele groepen’ genoemd. Volgens het KNLTB onderzoek van november vorig jaar blijkt maar 4% lid te zijn geworden door wervingsacties van de verenigingen. Terwijl de verenigingen veelal, vanuit gewoonte, hier de meeste aandacht op vestigen in plaats van gebruik te maken van de bestaande leden en hun netwerk waardoor volgens de KNLTB cijfers 84% met tennis in aanraking blijkt te zijn gekomen.
De huidige tennisser, of consument, wil zich tegenwoordig dus steeds minder binden aan een lidmaatschap, maar wil per keer betalen voor de dienst/product die ze op dat moment ontvangen en wil hierin zoveel mogelijk zelf de controle houden en zelf bepalen. De huidige tenniscultuur draait echter om ‘leden, leden, leden’ waarvan het aantal momenteel dus ontzettend terugloopt. Vooral de tennissers ‘van de oude stempel’ behouden hun lidmaatschap en werken hiermee de vergrijzing binnen de vereniging verder in de hand. Daarnaast de leden die een daadwerkelijke meerwaarde aan het lidmaatschap ervaren blijven lid.
Uit een gesprek met één van de KNLTB verenigingsadviseurs kwam een mooi model van NOC*NSF naar voren alleen door hem nog vanuit de klassieke tenniscultuur bekeken, ook nadat hij de eerder genoemde trends zelf benoemde. Maar draaien we dit model om, dan is dit een prachtig model aansluitend bij de huidige tijd.
Dit model benadert de sporter vanuit het individu. Deze individu wil zo vrijblijvend en toegankelijk mogelijk eens kunnen tennissen, mogelijk enkele weken. Zij doen dit dan het liefst met iemand anders die ze kennen; een vriend, familie of kennis. Hier moet de vereniging de sporter in bedienen en ondersteunen. Dit kan er toe lijden dat het individu en zijn medespeler(s) enkele maanden gaan tennissen. Vervolgens zal de vereniging deze individuen moeten verbinden met een informele groep. Wanneer de vereniging dit op een juiste wijze faciliteert zal de tennisser zich binden aan de informele groep en de sport en zo een jaar blijven tennissen. Waarna de tennisser door de binding met zowel de sport als de informele groep een lidmaatschap vanuit een MEERWAARDE die het biedt kan afsluiten, waardoor het nog vaker, goedkoper, uitgebreider of nog meer mogelijkheden krijgt. En vanuit deze lage drempel, de binding die ontstaat en de meerwaarde die het hen biedt zal de retentie en ledenbehoud stijgen. Tevens biedt dit model ook aansluiting voor de verenigingen bij de het andere deel van de 1.100.000 tennissers die ‘flexibel’ of bij commerciële accommodaties tennissen.
Lees ook Breedtesport in London: Tennis
Geschreven door Linda de Hoop, waarin zij laat zien dat een dergelijke toegankelijke benaderwijze de tennissport in London weer een nieuwe impuls geeft.
Sporten als fitness, hardlopen, hockey, zwemmen en golf nemen ontzettend toe in populariteit en sportdeelname. Voetbal is hierbij al vele jaren de lijstaanvoerder, waarbij de tennissport, met de tweede grootste sportbond na het voetbal, dus achterblijft. Het wordt tijd dat de tennissport zich niet meer verschuilt achter de klassieke cultuur, maar gaat veranderen! De verenigingen moeten de tennissers die niet meer bij de KNLTB zijn aangesloten, inclusief de groep flexibele sporters, terugwinnen door een nieuw modern aanbod. Het gevolg hiervan is een cultuurverandering, waar de verenigingen langzaam in meegenomen moeten worden en Netband.nl het geschikte platform voor is.
Ik ben benieuwd of de verenigingen klaar zijn voor deze verandering en dus openstaan voor de kans die deze zienswijze kan bieden voor de verenigingen en de tennissport!
